“ KENDİMDEN ÖTE BİR YOL ”                   Dehlizlerinde kaybolduğum bu zamanın, hangi köşesinde dursam Sen’li sabahların özlemi var. Yüzyıllar uzaktayım Sana ama, ellerimde hala veda günü bıraktığın emanetlerin var. Resulüm, öyle dillerdesin ki tesbih tesbih, vuslatı yürekte yaşıyoruz sanki biz. Hüzün vuruyor gözlerime buğu buğu , sarıyor etrafımı ayrılığın. Mektuplar yazıyorum Sana , bilirim okursun, anlarsın içimdekileri. Nasıl hasretim varlığının aydınlığına, yine de diyorum gönlümdesin, rahmetinin tecellileri esiyor buralarda. Haykırmak istiyorum , öyle bir haykırış ki, Senin o büyük Nuruna nasıl gözlerini kapatırlar. Hürmetine cihanın ayakta durduğunu anlamak bu kadar mı zor? Uzak diyorlar sana , araya yüzyılların girmesi uzak mı yapıyor ki Seni. Adını anınca bütün kuşları uçuyor gönlümün Sana doğru, bütün acılarımı unutuyorum. Dikenler batmış senin yolunda kimene, Susuyorum acıtsada , gül kokusuna varmak için katlanılmaz mı dikenin ceremesine. Rabbim ikram etmiş bu acizane gönlüme Seni bulmayı, yoluna toz olmayı. Kendimi kendimden sıyırdım, bıraktım rahmetinin alemine. Kendimden öte bir yolda tanıdık bir rüzgarla Sana savruldum. Rüzgar benliğimden ayırdı beni, aşkınla yollarına koyuldum. Ötelerdeyim, her şeyden öte Sendeyim artık, sonsuzlukta kalmak üzere. Cürmümle eğik başım, şefaatinin, merhametinin pınarlarında arınmaya muhtaç. Sevmenin evveli sensin, rahmetin temeli. Olsaydın , olsaydın da anlatsaydın Seni yaşamanın , hayatı senli yaşamanın , ışığında yaşamanın bütün karanlıklarıma doğduğunu. Resulüm, Alemlere rahmetsin, alemlere nursun, benim naçizane yüreğim söyle nasıl doysun. Ahir zamanın buhranları ne kadar boğucu olsada, yıldız yıldız sahabelerin düşüyor gecelerimize. Duyuyorsam bi Muhammed ismini kader bakışlı bir masum çocuğun dilinde umut doğuyor yarınlarıma. Geleceğin gözlerinde Sen varsın, umut umut büyüyor şimdilerde. Öyle vurgunlar oluyor ki, Sen geliyorsun aklıma hep.” Bilmiyorlar ALLAH’ ım bilseler yapmazlardı “ demişsin ya, öyle diyorum. Bilselerdi diyorum, bedel sevgin tüm sevgilere, fani sevgilerin uçsuz bucaksız sevdaları değil, senin sevginin bir nebzesi yeter Ya Resulallah. Yürekler nefislerin yorgunu, zaman boşa geçen senelerin harabı. Gözler korkar oldu geleceğe bakmaktan, umut duruma göre yol alıyor. Ümit var olunuz demedin mi sen, bir yürekte sen varsan eğer bilmezler mi ki dünyaya değer. Gözlerime nurun değmiş, Sen görüyorum her bucağı. Umutlar yanı başımızda, Sana varmak için sımsıkı sarılmışım sünnetine, merhem olmuş yaralarıma. Efendim, kainatın kalbi senle atıyor hala, Kur’an dünya hanesinin kandili gibi yanıyor. Perdeler arkasından kimse görmese de gözler Sana bakıyor. Duanın yörüngesinde dönüyoruz Muhammed ümmetine. Secdenin kucağında sabahlıyoruz Rabbime en yakın yerde. Gönül dediğin gülle dolar, bülbül bile Senin aşkından güle konar. Ahirete dek bu bedenler gül kokuna hasretten boyun büker. Sensin candan öte bu ümmeti ayakta tutan, yol var mı bu yoldan başka Sana götüren. Kainatın Güneşi buz tutmuş her gönlün ilacısın,ebedi iklimlerin hayallerimizin baharı bu son demde.Anlatılmaz , yaşanır ancak seni yürekte taşımanın huzuru. Belki Seni sevmek insan olmamızın onuru. Şükür ki değdi bize de Sevginin nuru, Rabbimin hikmetiyle. Mühim olan Sen varsın sonunda bu yolun, koyulduk yola sevginin niyetiyle..